Ο Νίκος ξεκινάει τη χρονιά τρέχοντας να ξανασυναντήσει τους παλιούς του φίλους. Βλέπει τα νέα παιδιά που έρχονται και θυμάται τη δική του αρχή στο σχολείο, καθώς και τον δρόμο που έχει διανύσει. Έτσι, παράλληλα με τον παιδαγωγό, βοηθάει τους νέους του φίλους να ενταχθούν στα παιχνίδια που στήνουν τα παιδιά. Η ομάδα δένει μέσα από τη θεατρική αγωγή και τα ομαδικά παιχνίδια. Οι πρώτοι κανόνες χτίζονται άμεσα, με τη συζήτηση στον κύκλο με τα παιδιά, αλλά κι έμμεσα, μέσα από τη μουσικοκινητική.

Έχοντας γνωρίσει τα υλικά, πειραματίζεται με τεχνικές και νέες δημιουργίες.

Οι προγραφικές και προμαθηματικές έννοιες εισάγονται πρώτα με την κατάκτηση στο χώρο και αργότερα με την αποτύπωσή τους στο χαρτί. Η δημιουργικότητα του Νίκου δεν περιοριζεται από προτυπωμένα πλαίσια, ενώ δίνεται χώρος και χρόνος για ανακάλυψη και πειραματισμούς. Οι αισθητηριακές γωνιές ανανεώνονται σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Είναι διαθέσιμες στο Νίκο, όταν χρειάζεται χρόνο χαλάρωσης κι ανασύνταξης. Στην πορεία του προς την αυτονομία και την αυτοεξυπηρέτηση, ο Νίκος γνωρίζει πως θα βρει συμπαραστάτη τον παιδαγωγό, αλλά και τους φίλους του.

Τυχόν μικροδιενέξεις μες στην ομάδα, λύνονται μεταξύ των παιδιών, με την ενεργή συμμετοχή του παιδαγωγού και σκοπό να μάθουν τεχνικές για την ειρηνική επίλυση συγκρούσεων. Η ενεργητική ακρόαση, η ανοικτή συζήτηση και ο αλληλοσεβασμός αποτελούν μέρος της καθημερινότητας του.